Het noorder eiland
Blijf op de hoogte en volg Rosa Mien
14 December 2012 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Yes, we survived the end of the world!!
En terwijl we eindelijk weer op pad zijn, staan we wederom versteld van de schoonheid van dit land!! poeh, wat ben ik blij dat we weer back on the road zijn.
We hebben nu bijna 2 weken in Christchruch doorgebracht en hoewel het geweldig was om tijd met m' n familie hier door te brengen en super leuk om al Yohanna' s vrienden te ontmoeten, waren de omstandigheden nou eenmaal wat minder.. Onze geliefde katrien, ookwel bekend als kater of orkaan, heeft ook hier niet verleerd waar ze in Nederland om bekend staat, namelijk haar lompe klunzerige nuchterheid. En hoewel daar in het verleden vaak grappige situaties uit ontstonden kunnen er blijkbaar ook minder komische situaties uit ontstaan. Zo is ze op maandag 3 november tijdens een dappere poging de bocht te snijden van haar quad bike afgedonderd. Twee botten gebroken, 1 stak eruit, 12 hechtingen en 2 metalen plaatjes..
Afijn, het komt er dus om neer dat we 4 dagen in het ziekenhuis hebben doorgebracht en dat ik dit weekend de Abel Tasman in m' n uppie kan gaan peddelen, terwijl katrien achterin de kano kan chillen.. Nice!!
Ik zal een kleine update geven van alle plaatsten waar we tot nu toe geweest zijn en daarbij m' n excuses voor het gebrekkige schrijven!:)
Weet wel dat dit gebrek aan schrijven, niet voorkomt uit een gebrek aan liefde voor al mijn lieve vrienden, familie en collega in Nederland. Integendeel, het vloeit voort uit een overvloed aan genieten hier en daarmee een zeker egoisme dat eerst even voor mezelf te houden.
Ik hoop hiervoor uw begrip, geen zorgen.
Auckland was een heerlijk relaxed begin, we besloten van daaruit in noordelijke richting te reizen en onze eerste stop was Whangarei. Daar werden we benaderd door een man, het bleek dat we er een beetje verdwaald uitzagen met onze lonely planet in de hand. Deze aardige man, pierre, hielp ons met het zoeken naar een hostel, liet ons de stad zien, nam ons mee uiteten. En terwijl wij van mening waren dat hij veels te goed voor ons was, bleken we hem nog veel gelukkiger te maken met ons gezelschap. Zijn vrouw was namelijk 6 weken geleden in zijn armen gestorven en sindsdien had hij de kinderen ook niet meer gezien. Een beetje eenzaam dus. Toen hij ons s' avonds terug bracht naar ons hostel kregen we zijn ketting en ring, voor ons beide een teken van dank. Dank dat we er waren en wilden luisteren. Wat een lieve man en dit was pas onze eerste dag op onbekend gebied!! veelbelovend dus.
Onze 2e dag in Whangarei sliepen we bij een 70 jarige man in een caravan, ook dit was een heel leuke ervaring. Alex was oprecht een vriendelijke man, maar ook hij voelde zich af en toe een beetje eenzaam. Hij nam ons overal mee naar toe, liets ons alles zien. En verder was zijn hoop en vertrouwen op en in de liefde niet alleen aandoenlijk om te zien, maar ook heel inspirerend.
Vanaf Whangarei hebben we alles gelift en zo bracht onze eerste hitch hike experience ons naar Paihia. Van Paihia naar Kerikeri, terug naar Paihia, terug naar Whangarei, door naar Dargaville. Waarbij alle mensen die we leerden kennen even vriendelijk waren en ook werd het duidelijk dat iedereen een verhaal achter zich heeft en dat is ook gelijk wat coachsurfen en hitchhiken zo leuk maakt. Je leert de locals kennen, hun verhalen en bovendien zijn dat ook altijd de mensen die de goeie plekjes weten. Zo hebben we plekken gezien, die je nooit had gevonden als je het bestaan er niet van wist. Maar ook verhalen van mensen gehoord die uit een gezin van 23 kinderen komen, verhalen van mensen die vroeger dakloos zijn geweest, mensen leren kennen die met gevangenen werken en ex-gevangenen zelf.. Geen zorgen papa en mama, we slapen niet bij serieal killers, beloofd!!
Na Dargaville, zijn we terug gegaan naar Auckland. Richting Matamata, Tokoroa. Die dag zouden we doorreiden naar Taupo, maar het begon laat te worden dus toen we uitgenodigd werden voor een feestje in Hamilton hoefde we daar niet lang over na te denken:P Nog meer leuke mensen leren kennen, overal ben je welkom, iedereen neemt je mee naar hun vrienden. Nieuwzeelanders zijn tot nu toe veruit de vriendelijkste mensen die ik ooit heb ontmoet. En ik weet vrij zeker dat Katrien me daar volledig gelijk in geeft.
Een dag later en met een iets grotere kater dan gepland, dan toch in Taupo aan gekomen, wat een prachtig plaatsje en er is ook nogeens heel veel te doen. Vanuit daar wilden we The Tongariro crossing doen (bergen van lord of the rings), helaas besloot deze vulkaan 2 dagen daarvoor uit te barsten dus dat zat er even niet in.. :(
Wel hebben we een uitgebarsten volkaan gezien, wat in theorie toch indrukwekkender klinkt dan het werkkelijk was.
Wat wel heel bijzonder was, is dat we in de 5 uurtje rijden van Taupo naar Wellington zo' n beetje alle landschappen hebben gezien die er op aarde bestaan. Meren, witte bergen, groenen bergen, uitgestrekte groenen weiden, vulkaan landschap en last but not least de zee.
Terwijl we in wellington liepen, kwamen er ineens allemaal mensen met mantels en bloten voeten voorbij, elven, enten en op een gegeven moment zelfs het evenbeeld van Gandalf.. Wat bleek nou, de priemere van the Hobbit zou over een paar uurtjes beginnen, dus daar moesten we natuurlijk bij zijn. Toch wel leuk om Peter Jackson en Elijah Wood een keer in het echt te zien:P
Vanuit Wellington hebben we de ferry naar Picton gepakt. En toen kwam het moment waar het allemaal om begon. Na 5 jaar kon ik eindelijk mijn zus weer in haar armen springen!! We zijn weer herenigd en sorry pap maar ik zou toch een beetje jaloers zijn, niet alleen vanwege dit geweldige land en niet alleen omdat ik jou dochter weer wat beter heb mogen leren kennen, maar ook heb ik voor het eerst mijn nichtje mogen vasthouden, je eerste kleindochter en wat is het een schatje!!!
En terwijl we eindelijk weer op pad zijn, staan we wederom versteld van de schoonheid van dit land!! poeh, wat ben ik blij dat we weer back on the road zijn.
We hebben nu bijna 2 weken in Christchruch doorgebracht en hoewel het geweldig was om tijd met m' n familie hier door te brengen en super leuk om al Yohanna' s vrienden te ontmoeten, waren de omstandigheden nou eenmaal wat minder.. Onze geliefde katrien, ookwel bekend als kater of orkaan, heeft ook hier niet verleerd waar ze in Nederland om bekend staat, namelijk haar lompe klunzerige nuchterheid. En hoewel daar in het verleden vaak grappige situaties uit ontstonden kunnen er blijkbaar ook minder komische situaties uit ontstaan. Zo is ze op maandag 3 november tijdens een dappere poging de bocht te snijden van haar quad bike afgedonderd. Twee botten gebroken, 1 stak eruit, 12 hechtingen en 2 metalen plaatjes..
Afijn, het komt er dus om neer dat we 4 dagen in het ziekenhuis hebben doorgebracht en dat ik dit weekend de Abel Tasman in m' n uppie kan gaan peddelen, terwijl katrien achterin de kano kan chillen.. Nice!!
Ik zal een kleine update geven van alle plaatsten waar we tot nu toe geweest zijn en daarbij m' n excuses voor het gebrekkige schrijven!:)
Weet wel dat dit gebrek aan schrijven, niet voorkomt uit een gebrek aan liefde voor al mijn lieve vrienden, familie en collega in Nederland. Integendeel, het vloeit voort uit een overvloed aan genieten hier en daarmee een zeker egoisme dat eerst even voor mezelf te houden.
Ik hoop hiervoor uw begrip, geen zorgen.
Auckland was een heerlijk relaxed begin, we besloten van daaruit in noordelijke richting te reizen en onze eerste stop was Whangarei. Daar werden we benaderd door een man, het bleek dat we er een beetje verdwaald uitzagen met onze lonely planet in de hand. Deze aardige man, pierre, hielp ons met het zoeken naar een hostel, liet ons de stad zien, nam ons mee uiteten. En terwijl wij van mening waren dat hij veels te goed voor ons was, bleken we hem nog veel gelukkiger te maken met ons gezelschap. Zijn vrouw was namelijk 6 weken geleden in zijn armen gestorven en sindsdien had hij de kinderen ook niet meer gezien. Een beetje eenzaam dus. Toen hij ons s' avonds terug bracht naar ons hostel kregen we zijn ketting en ring, voor ons beide een teken van dank. Dank dat we er waren en wilden luisteren. Wat een lieve man en dit was pas onze eerste dag op onbekend gebied!! veelbelovend dus.
Onze 2e dag in Whangarei sliepen we bij een 70 jarige man in een caravan, ook dit was een heel leuke ervaring. Alex was oprecht een vriendelijke man, maar ook hij voelde zich af en toe een beetje eenzaam. Hij nam ons overal mee naar toe, liets ons alles zien. En verder was zijn hoop en vertrouwen op en in de liefde niet alleen aandoenlijk om te zien, maar ook heel inspirerend.
Vanaf Whangarei hebben we alles gelift en zo bracht onze eerste hitch hike experience ons naar Paihia. Van Paihia naar Kerikeri, terug naar Paihia, terug naar Whangarei, door naar Dargaville. Waarbij alle mensen die we leerden kennen even vriendelijk waren en ook werd het duidelijk dat iedereen een verhaal achter zich heeft en dat is ook gelijk wat coachsurfen en hitchhiken zo leuk maakt. Je leert de locals kennen, hun verhalen en bovendien zijn dat ook altijd de mensen die de goeie plekjes weten. Zo hebben we plekken gezien, die je nooit had gevonden als je het bestaan er niet van wist. Maar ook verhalen van mensen gehoord die uit een gezin van 23 kinderen komen, verhalen van mensen die vroeger dakloos zijn geweest, mensen leren kennen die met gevangenen werken en ex-gevangenen zelf.. Geen zorgen papa en mama, we slapen niet bij serieal killers, beloofd!!
Na Dargaville, zijn we terug gegaan naar Auckland. Richting Matamata, Tokoroa. Die dag zouden we doorreiden naar Taupo, maar het begon laat te worden dus toen we uitgenodigd werden voor een feestje in Hamilton hoefde we daar niet lang over na te denken:P Nog meer leuke mensen leren kennen, overal ben je welkom, iedereen neemt je mee naar hun vrienden. Nieuwzeelanders zijn tot nu toe veruit de vriendelijkste mensen die ik ooit heb ontmoet. En ik weet vrij zeker dat Katrien me daar volledig gelijk in geeft.
Een dag later en met een iets grotere kater dan gepland, dan toch in Taupo aan gekomen, wat een prachtig plaatsje en er is ook nogeens heel veel te doen. Vanuit daar wilden we The Tongariro crossing doen (bergen van lord of the rings), helaas besloot deze vulkaan 2 dagen daarvoor uit te barsten dus dat zat er even niet in.. :(
Wel hebben we een uitgebarsten volkaan gezien, wat in theorie toch indrukwekkender klinkt dan het werkkelijk was.
Wat wel heel bijzonder was, is dat we in de 5 uurtje rijden van Taupo naar Wellington zo' n beetje alle landschappen hebben gezien die er op aarde bestaan. Meren, witte bergen, groenen bergen, uitgestrekte groenen weiden, vulkaan landschap en last but not least de zee.
Terwijl we in wellington liepen, kwamen er ineens allemaal mensen met mantels en bloten voeten voorbij, elven, enten en op een gegeven moment zelfs het evenbeeld van Gandalf.. Wat bleek nou, de priemere van the Hobbit zou over een paar uurtjes beginnen, dus daar moesten we natuurlijk bij zijn. Toch wel leuk om Peter Jackson en Elijah Wood een keer in het echt te zien:P
Vanuit Wellington hebben we de ferry naar Picton gepakt. En toen kwam het moment waar het allemaal om begon. Na 5 jaar kon ik eindelijk mijn zus weer in haar armen springen!! We zijn weer herenigd en sorry pap maar ik zou toch een beetje jaloers zijn, niet alleen vanwege dit geweldige land en niet alleen omdat ik jou dochter weer wat beter heb mogen leren kennen, maar ook heb ik voor het eerst mijn nichtje mogen vasthouden, je eerste kleindochter en wat is het een schatje!!!
-
15 December 2012 - 04:10
Sanne:
Rosa, het klinkt helemaal geweldig wat maak je al veel mee. Is het rondreizen niet heerlijk en geweldig. Hoop echt dat ik je nog zie in nieuw zeeland. -
16 December 2012 - 07:10
Ome Mon:
Hoi Rosa. Fijn iets te lezen. Je schrijf-frequentie is van dien aard, dat ik het al een beetje opgeven had om up-to-date geinformeerd te worden. Van Frank en Marian begreep ik inmiddels dat het jullie heel goed gaat. Die zie ik vandaag op de Wilhelminaplein kerstmarkt onder wat andere weersomstandigheden als jullie nu hebben, zo veronderstel ik....
Mooie verhalen van mooie mensen die je ontmoet. Het typisch is dat het juist de selectieve indrukken van landschappen en mensen zijn, die je nu zo aardig omschrijft, die je later vooral zullen bijblijven. Natuurlijk is daarmee aan mijn belangstelling voor Johanna en haar gezin, de baby, met deze impressie nauwelijks voldaan. Dat zal moeten wachten op jou verhalen en foto's.
Blijf a.u.b.wel schrijven, een beetje je gezonde verstand gebruiken.... en geniet !
Fijne kerstdagen; Mon -
17 December 2012 - 16:03
Frie:
lieve Rosa
jouw verhaal met veel interesse gelezen. wat een belevenissen allemaal.
Wat schrijf je leuk ik krijg een goede indruk van wat je allemaal beleefd
Geniet ervan Fijne kerstdagen en hopelijk zie je onze Sanne nog.Frie
-
17 December 2012 - 20:38
Judith:
Rosa, wat fijn dat ik dit kan lezen, leuk om alle belevenissen op een rijtje te hebben.
Jullie genieten, ondanks de tegenslag, nog volop, dat is goed!!!En katrien maakt het al stukken beter, jullie kunnen weer op pad.
Doe je zus en familie de hartelijke groeten, toch keifijn dat jullie daar terecht kunnen, en nog gezellig ook
!Veel liefs,judith.
-
17 December 2012 - 20:38
Judith:
Rosa, wat fijn dat ik dit kan lezen, leuk om alle belevenissen op een rijtje te hebben.
Jullie genieten, ondanks de tegenslag, nog volop, dat is goed!!!En katrien maakt het al stukken beter, jullie kunnen weer op pad.
Doe je zus en familie de hartelijke groeten, toch keifijn dat jullie daar terecht kunnen, en nog gezellig ook
!Veel liefs,judith.
-
20 December 2012 - 10:58
Rosa:
@ Sanne, ik hoop jou ook echt nog te zien, zou super leuk zijn!! al iets concretere plannen??
@ Mon, ik zal binnenkort een paar foto's uploaden!! tot dan moet je maar eens aan nienke vragen of ze er een paar via facebook kan laten zien!!:)
xxxxxx uit Queenstown inmiddels!!! -
11 Januari 2013 - 20:30
Marianne:
Ha schatje!
Alweer naar een nieuwe bestemming, Down Under!Ben erg benieuwd hoe jullie Lord of the ring wandel dagen geweest zijn ?En ehm..Skydiving ..??? Had ik daar toestemming voor gegeven..?? Ha,ha!!Stoer hoor(waar was dat?) New south wales moeten jullie maar even skippen!!! Bosbranden.., vulkaanuitbarsting..Is `t zo spannend genoeg meisjes? Nou laat maar weer eens iets horen! Blijf vooral genieten..jullie zijn een goed span samen! O. ja en heb je nou je telefoon eindelijk?
(Je verzekering is verlengd!) dikke kussen van je fam.XXXX Mamskie -
26 Januari 2013 - 21:05
Bep Van Rangelrooy:
Hoe gaat het nu met jullie in Oz? Rosa ik hoop dat je 2 minuutjes tijd kunt vinden om je belevenissen up to date te pennen ,je schrijft leuk en ik weet zeker dat je er veel mensen in wit N.L en er buiten plezier mee doet.We vonden het gezellig dat jullie er waren en hopen jullie in de toekomst weer eens te ontmoeten,groetjes van O-Aat en T-Bep. -
06 Februari 2013 - 16:35
Fem:
Hoi Rosa!!
Top om te lezen dat het goed met je gaat en dat je reis geweldig is!
Als je er maar voor open staat kom je de leukste mensen tegen en beleef je de mooiste avonturen!!
Geniet ze nog en ik hou je pagina in de gaten!
Liefs Fem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
